جوان آنلاین: در حالی که گفت‌و‌گو‌های غیرمستقیم ایران و امریکا، قرار است از امروز به میزبانی دولت عمان در مسقط آغاز شود و بدیهی است تمام رسانه‌های داخلی و خارجی اخبار مربوط به آن را دائماً مخابره کنند تا بتوانند ماهیت این روند را واکاوی کنند، برخی جهت‌گیری‌ها نه در مسیر تنویر افکار عمومی که بیشتر با هدف تأثیرگذاری بر روند مذاکرات و بلکه دستکاری، دستگاه محاسباتی مسئولان در اتخاذ تصمیم‌گیری‌هاست.
در این میان، روزنامه‌های اصلاح‌طلب تمام هم و غم خود را بر این نکته متمرکز کرده‌اند که با نشان دادن خطی به عنوان مسیر پیشرو، مذاکره مستقیم با ترامپ را تئوریزه کنند و عملاً به شعبه فارسی ستاد جنگ روانی امریکایی‌ها تبدیل شده‌اند. روزنامه سازندگی در همین ارتباط نوشته: ظاهراً مذاکرات زیر یک سقف انجام خواهد شد تا نظر دونالد ترامپ مبنی بر مستقیم بودن مذاکرات نادرست از کار در نیاید، اما در عین حال، صندلی مذاکره‌کنندگان مقدار غیرمتعارفی از هم فاصله خواهد داشت تا نظر طرف ایرانی در مورد غیرمستقیم بودن مذاکرات هم تأمین شود!
سازندگی با ارائه روندی ترسناک از فردای شکست احتمالی مذاکرات نوشته است: «موفقیت یا شکست این دور از گفت‌و‌گو‌ها نه تنها بر سرنوشت دو کشور بلکه بر آینده منطقه خاورمیانه و شاید نظم جهانی تأثیرگذار خواهد بود. چشم‌ها به مسقط دوخته شده است، جایی که دیپلمات‌ها تلاش خواهند کرد شاید راهی برای خروج از بن‌بست کنونی بیابند، درحالی که جهان نفس خود را در سینه حبس کرده و منتظر نتیجه این رویارویی سرنوشت‌ساز است.»
روزنامه هم‌میهن ارگان اصلاح‌طلبان ساختاری نیز از مذاکرات با لفظی آخر الزمانی تعبیر کرده و نوشته: اگر این تجدیدنظر و آمادگی ذهنی وجود نداشته باشد و از طرفی، نگرانی از رویارویی نظامی، مذاکره‌کنندگان ایرانی را به سمت هدف سطح دوم امریکا از مذاکرات میل دهد، در آن صورت، ماجرا مصداق «آش نخورده و دهان سوخته» می‌شود، چراکه در آن وضعیت، کشور برای اجتناب از خطر بروز جنگ، پاره‌ای امتیازات را به طرف مقابل واگذار می‌کند بدون آنکه امتیازات لازم برای کمک به سرمایه‌گذاری و توسعه اقتصادی کشور را به دست آورد!
تحلیل منفعلانه هم‌میهن در حالی است که موافقت جمهوری اسلامی ایران با مذاکره غیر مستقیم، نه از سر ضعف و ترس از جنگ، بلکه نفی دوگانه «یا جنگ یا مذاکره» ترامپ بود و با پیشنهاد راه سوم ابتکار عمل را به دست گرفت و نشان داد نه تنها آغارگر هیچ جنگی نیست و اساساً از جنگ هم استقبال نمی‌کند، بلکه با این دوگانه‌سازی‌ها نیز موافق نیست و می‌توان راه سومی در پیش گرفت. در این میان، اما روزنامه اعتماد، تحت مدیریت رئیس شورای اطلاع رسانی دولت کمی محتاطانه به مذاکرات امروز پرداخته و نوشته است: در مورد اینکه مذاکره مستقیم است یا غیر مستقیم به نظر لازم نیست حساسیتی نشان داده شود. اصرار بر این مسئله هم به نظرم فاقد موضوعیت است. بحث مهم این است که ایران و امریکا برای نخستین‌بار بدون حضور چهار یا پنج کشور دیگر در حال گفت‌و‌گو هستند. همگان می‌دانند که معادله اصلی میان ایران و امریکاست. اروپایی‌ها به محض اینکه مشکلات ایران و امریکا حل و فصل شود، سر و دست می‌شکنند تا با ایران ارتباط داشته باشند. در واقع، موانع امریکایی که برداشته شود، جهان با ایران ارتباط می‌گیرد. اختلاف اصلی بین ایران و امریکاست.
تحرک رسانه‌ای ترامپ را باید در چارچوب جنگ روایت‌ها در عرصه سیاست خارجی ایالات متحده تحلیل کرد. او تلاش می‌کند با طرح ادعای مذاکره مستقیم، نه‌تنها ابتکار عمل دیپلماتیک را به نام خود ثبت کند، بلکه ایران را نیز در موضع انفعال قرار دهد؛ موضعی که در آن جمهوری اسلامی به‌عنوان بازیگری غیرمنعطف و مخالف گفت‌و‌گو معرفی می‌شود. بنابراین هر نگاه یا تحلیلی که به چنین بازی‌ای کمک یا آن را تشویق و ترغیب کند، بازی در زمین ترامپ است.
